کد مطلب:46034 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » فلسفه و منطق

چگونه عدم مي‎تواند منشأ وجود باشد و «نيستي» سرچشمة «هستي» گردد؟

از آنجا كه مادّيها ذرّات جهان را قديم و ازلي وغير مسبوق به عدم مي‎دانند و عقيدة دانشمندان خدا پرست درست نقطة مقابل آنهاست ـ يعني تمام اتمها و ذرّات را حادث و مسبوق به عدم مي‎دانند ـ براي تفهيم اين نظر، جملة مزبور را به كار مي‎برند و مي‎گويند جهان از عدم به وجود آمده، يعني اگر صفحات هستي را ورق بزنيم و به عقب برگرديم، به نقطه‎اي خواهيم رسيد كه اوراق هستي در آنجا پايان يافته و ديگر نشاني از هستي نخواهيم يافت.



خود اين اشكال متوجّه مادّيها نيز هست، زيرا آنچه درنظر آنها قديم است، خود مادّه و اتمهاي جهان مي‎باشد و امّا صورت و اشكالي كه از تركيب اين ذرّات به وجود مي‎آيد، قطعاً حادث و مسبوق به عدم هستند و به اصطلاح از عدم به وجود آمده اند.



مثلاً ميلياردها جاندار و نبات، هركدام داراي صور جوهري و اشكال خاصّي مي‎باشند كه از تركيب و فعل و انفعال اتمها پيدا شده‎اند‎، آنچه د رنظر مادّي مي‎تواند از يك انسان، از يك حيوان، از يك گياه و از يك ستاره ،قديم و ازلي باشد، همان ذرّات بي شمار آنهاست و امّا صورت خاصّ انساني و شكل حيواني ونباتي هر فردي از آنها حادث هستند؛ يعني نبودند و بعداً به وجود آمده‎اند.

---

معارف اسلام


ايت الله مكارم شيرازي